Το πρωτάθλημα
στο βόλλεϋ ήρθε. Το «δικό μας» πρωτάθλημα είναι γεγονός. Ένα μεγάλο
μπράβο στον πρόεδρο, στον προπονητή, στους παίκτες και ένα μεγάλο
ευχαριστώ για τη χαρά που μας έδωσαν. Ήταν και μια δικαίωση για
μας που μας κάνει διπλά ευτυχισμένους. Η εντυπωσιακή στήριξή μας
στην ομάδα του βόλλεϋ όλα αυτά τα χρόνια βοήθησε φέτος τα μέγιστα,
κατά τα κοινώς λεγόμενα, στην κατάκτηση αυτού του τίτλου. Σε μια
γωνιά του μυαλού μας δυναμώνει η πίστη ότι θα είναι η αρχή για
κατακτήσεις πρωταθλημάτων και στα άλλα αθλήματα και ειδικότερα
στο ποδόσφαιρο που το θέλουμε ΚΑΙ ΘΑ ΤΟ ΠΑΡΟΥΜΕ.
Το προηγούμενο Σάββατο οι εντελώς ανύπαρκτοι ήρθαν στη Λεωφόρο
από όπου ήθελαν με τη συμβολή της αστυνομίας.
Ήταν μια γενική πρόβα για την αντίστοιχη προσέλευση των αρουραίων
σε δύο εβδομάδες.
Δε νομίζουμε να υπάρχει κανείς που να πιστεύει ότι ο γαύρος δεν
θα έρθει στην Λεωφόρο με προστασία όμοια με του πλανητάρχη.
Το ότι δεν είχαμε ποτέ τις «άκρες» για ίση μεταχείριση από την
αστυνομία το ξέραμε και το εμπεδώσαμε καλύτερα από ποτέ στην Ριζούπολη
πέρσι.
Καλό είναι λοιπόν να μην παραμυθιαζόμαστε ότι κάποια αυτονόητα
πράγματα σχετικά με την συμπεριφορά της αστυνομίας μπορεί να αλλάξουν
με τη νέα κυβέρνηση. ¶λλωστε τα πρόσωπα και οι πρωταγωνιστές των
προηγούμενων ετών παραμένουν προς το παρόν οι ίδιοι.
Για το ότι οι αεκτζήδες πέρασαν μέσα στο γήπεδο ό,τι ήθελαν ποιός
ευθύνεται άραγε; Για το πανό αθηναϊκού συνδέσμου που αφού βρέθηκε
στα χέρια αεκτζήδων από τους σεκιουριτάδες της Λεωφόρου (σιγά
μην το έπαιρναν αλλιώς) το κρέμασαν και στα κάγκελα; Χαρτόνια,
προκλητικό πανό… σαν το σπίτι τους δηλαδή. ¶λλωστε η Λεωφόρος
αποτέλεσε και την έδρα τους στην Ευρώπη φέτος.
Όσοι βλέπαμε τον αγώνα από την τηλεόραση θυμηθήκαμε τον αγώνα
με τον Ηρακλή μερικές αγωνιστικές νωρίτερα. Ίδια Θύρα, διαφορετική
μεταχείριση. Εκτός έδρας στο σπίτι μας… Απαγόρευση εισόδου των
πλακάτ, τύμπανων, πανό σε μας, όλα ελεύθερα στους αεκτζήδες.
Κάποιος το έχει παρακάνει μάλλον, αλλά όπως φαίνεται μόνο εμείς
το βλέπουμε.